Afgelopen zondag zong ik met Jokolo weer voor het eerst een mis. Voor het eerst stonden we gewoon weer als een koor bij elkaar. Zonder afstand en compleet.
Ik heb letterlijk tegen het koor gezegd: "Ik weet weer waarom ik dirigent ben geworden." Dat was de afgelopen twee jaar niet meer zo duidelijk.
Ik had nog steeds wel plezier kunnen halen uit de online repetities en het feit dat we de groep bij elkaar konden houden, maar nu we weer als koor kunnen zingen is het me weer duidelijk: de stem is het mooiste instrument. Zeker als je met een mooie groep mensen zingt.
De eerste repetitie waarin we weer naast elkaar stonden was wat onwennig. Maar de klank die vrij kwam bij Ave Verum was prachtig. Vol. Rijk. Dat hadden we twee jaar gemist.
We zijn al meteen aan het repeteren voor een concert in juni, dus gas d'rop.
Het fijne aan Jokolo is dat er veel leden zijn die noten kunnen lezen. Ze snappen de ritmes, ze snappen de sprongen en ik hoef niet veel uit te leggen.
Zo fijn! Want dan kunnen we heel snel muziek maken. Zonder al te lang in de nootjes te blijven hangen.
En het mooie is, als maar een paar mensen per stemgroep stabiel van noten kunnen zingen, dan is je hele koor daarbij gebaat.
Jij kunt ook zo'n steunpilaar zijn. Het koorlid waar mensen graag op aanhaken omdat ze weten dat jij de goede ritmes en tonen zingt. Het lid dat weet wat dingen in de partituur betekenen.
En dat is veel makkelijker aan te leren dan je denk. Echt. Ik geef les aan koorzangers om de steunpilaar van de stemgroep te worden.
En dat zijn echt hele leuke, inspirerende en interactieve lessen. Dat zeg ik zelf natuurlijk, maar op zingenvanblad.nl/ervaringen kun je ook lezen wat anderen zeggen 😉
Iedere twee weken krijg je van mij een nieuwe les van 30 minuten. Dat is een uurtje per maand om een steunpilaar te worden. Valt mee, toch?
Vrijdag komt er weer een nieuwe les online, wil je die nog meepikken?
Lid worden kan via https://zingenvanblad.nl/lidmaatschap
Ik zie je daar!
Muzikale groet,
Jelle Roosen
